Zitten met een open hart en een open geest. Zitten met én in mededogen. Als we mededogen echt de basis willen laten zijn van ons leven, dan kunnen we niet blijven kiezen wat ons mededogen verdient en wat niet. Waar we mededogend mee zijn en waarmee niet. We zullen dat kiezen los moeten laten, of anders gezegd mededogen te hebben naar alles en iedereen. Mededogen te hebben naar onszelf, hoe we ook zijn en wat ons ook overkomt. Een open hart waarin het vertrouwen aanwezig is dat wat zich nu voordoet, het is de toegang, de Dharmapoort naar Boeddha zijn.

Boeddha zijn betekent niet alleen maar stil zitten op je kussen, niet geëngageerd zijn met de wereld. Het betekent volledig één zijn met elk moment waarin de wereld zich manifesteert, inclusief mijzelf. En in dat engagement het mededogen de basis te laten zijn. Want zo gauw we gaan kiezen “verdient het mijn mededogen of niet”, hebben we al een stap teruggezet, een scheiding aangebracht tussen de wereld en mijzelf, tussen het leven van dit moment en mijzelf. Dōgen zegt dan ook dat die scheiding de weg blokkeert naar Boeddha zijn.

Dus houdt de weg open, de weg die geen afstand kent. Maar maak onderscheid en de weg lijkt eindeloos. Dus mededogen, die complete omarming en één zijn met wat is, ook met jezelf, daar begint Boeddha zijn.

* * * * *