De weg van geen-geest
Zitten in stilte, jezelf loslatend. Niet vasthoudend aan wat de geest allemaal aan gedachten, aan beelden, aan gezichtspunten, aan verwachtingen produceert. Er is een regel in een oefeninstructie van Zenmeester Hongzhi, de twaalfde eeuwse Chinese Zenmeester uit de Sōtō-Zentraditie en die zin gaat als volgt:
““Een oude wijze zei dat de weg van geen-geest belichaamd en vervult wordt door geen-geest. In het belichaming van de weg van geen-geest vindt je eindelijke vrede.””
Wanneer we onze kleine geest, onze geest van onze gedachten, verwachtingen, herinneringen, van beelden loslaten, opent zich de weg van geen-geest. Opent de weg van een open helder gewaarzijn, wat hij het heldere veld noemt. Die weg wordt belichaamt door ons en vervult door geen-geest.
Ons leven wordt vervuld als we durven los te laten. Het lijkt een beetje een tegenspraak met wat we denken. We proberen het leven juist te vullen, ‘in te vullen’ met onze gedachten, met onze activiteiten, met het bereiken van dingen, het hebben van dingen. Maar hoeveel we het ook invullen, raken we ooit ‘vervuld’? Raken we door al wat we krijgen, bereiken, denken en doen, ooit tot het punt dat we kunnen zitten in absolute vrede, in absolute tevredenheid waarin er geen willen meer is, geen wensen meer is, geen verlangen meer is?
Het is voor die reden dat Zenmeester Hongzhi schrijft ‘in het belichamen van de weg van geen-geest vindt je eindelijk vrede.’ Dus als we nu in deze meditatie onze kleine geest die alleen maar draait om het ik, om het kleine zelf, kunnen loslaten, vinden we ware vervulling, precies temidden van hoe de dingen zijn, hoe ons leven nu is, en vinden we ware vrede. Dat kan niet anders dan een enorme vreugde geven. En een gevoel van rijkdom te hebben, want als je niets meer verlangt, ís alles rijkdom.
"Wanneer we onze kleine geest, onze geest van onze gedachten, verwachtingen, herinneringen, van beelden loslaten, opent zich de weg van geen-geest. Opent de weg van een open helder gewaarzijn, wat hij het heldere veld noemt."
